δεν το ξέρεις αλλά μ'αρέσει να σε βλέπω να οδηγείς.
και τι να σου 'λεγα "ναι ας πάμε όπου θες" αρκεί να κρατάς αυτή την σιωπή;
γιατί αν δεν τα καταφέρεις εγώ πρέπει πάλι να τα βαφτίζω όλα με όνομα
και γιατί αυτό που νιώθω για σένα να χρειάζεται ένα όνομα;
ποτέ δεν σκέφτηκα να σε πληγώσω, ποτέ δεν θα σου έλεγα κάτι που να μην νιώθω,
μα όλες οι λέξεις μοιάζουν τόσο περίεργα δεσμευτικές.
και δεν θα διάλεγα καμιά άλλη
τώρα παρά μόνο "σε χρειάζομαι"
και ύστερα που αυτό το σε χρειάζομαι γίνεται "άγγιξε με" και εσύ κοιτάς έξω από το παράθυρο;
μα είμαι εδώ, αλλά κάνεις σαν να μην μπορείς να αντέξεις ότι είμαι εδώ.
και ξανά λες με τα μάτια σου "πες μου, τον αγαπάς;" μα πώς θες να στο απαντήσω;
δεν σου λέω ψέματα μα δεν ξέρω πώς να σε καταλάβω,
πώς να κάνω να μην μελαγχολείς, πώς να κρύψω πόσο ζηλεύω να μιλάς γι'άλλα μάτια.δεν θέλω,
πώς το λένε. γι'αυτό συνοφρυώνομαι.
όλο κρύβομαι πίσω από κουβέντες, γενικά, λίγο εδώ, λίγο εκεί, μα φίλα με και εσύ
να μοιραστούμε την ευθύνη...
τώρα πες το.πώς να σε φιλήσω, θα μπλέξουμε. μην σκέφτεσαι, θα τρελαθώ.
απλά μην μου μιλάς..δεν ξέρω πια τι να σου πω..τι να κρύψω.
οδήγα,οδήγα,
κάνε άλλη μία στροφή και κάτι θα πούμε, μέχρι να
πάει η ώρα αργά και πάλι θα φύγεις έτσι και πάλι θα σου στείλω μήνυμα.
πώς το λένε αυτό που έχω πάθει μαζί σου;
πότε θέλεις να σου πω κάτι; θελεις;
"όχι αγάπη μου, δεν έχει θέλω σε αυτά τα πράγματα"
περνάει η ώρα και ξέρω πως είσαι ξύπνιος και θέλω να σηκώσω το ακουστικό
και να σου πω "έλα εδώ" αλλά πάλι το κλείνω.
και όλα τα βράδια είμαι μαζί σου μα όχι
όπως θα ήθελα να είμαι.
και εσύ εκεί "ε πες κάτι ρε παιδί μου, αφού εγώ δεν το έχω με τις λέξεις"
να μπορούσες να το είχες με τις λέξεις.μα τι λέω..
έτσι είναι καλύτερα.έτσι πρέπει να είσαι. έτσι σε θέλω. τουλάχιστον διάβασε το αφού δεν θες να
το ακούσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου