it doesn't hurt me.you wanna know, know that it doesn't hurt me.
Λίγο πριν φύγεις, με κλείδωσαν. Τους άκουσα να κλειδώνουν. Ήταν σκοτάδι,πίσσα ή απλά δεν είχα μάτια. ή τουλάχιστον δεν ήθελαν να βλέπω.
Δεν μου άφησαν χώρο, παρά μόνο χρόνο. Δεν μπορούσα να τον καταλάβω αλλά τον είχα, όπως συμβαίνει συχνά.
see how deep the bullet lies.
Δεν μπορούσα να κινηθώ.
Σκέφτηκα ότι έχω πεθάνει. Όχι. ο θανατος είναι εύκολος δρόμος σε σχέση με τον έρωτα.
ένιωθα το σώμα μου βαρύ,την αναπνοή μου δύσκολη, μου είχαν πει να μην καπνίσω, μα δεν άκουσα.
μου είχαν πει να μην σ'αγαπήσω, μα δεν άκουσα.
στην αρχή ένιωθα μόνο φόβο.μετά η συνήθεια έγινε η απώλεια μας.συνήθισα να φοβάμαι τόσο πολύ που πια ήμουν θαρραλέα. ο φόβος είχε γίνει τόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.
άρχισα να αναπτύσσω αισθήσεις.
μύριζα το ξημέρωμα, την γέννηση, την βροχή, τα μεσάνυχτα, τις πόρνες, το αίμα.
άκουγα.ήχους σαν αυτόν της καρδιάς μου
αλλά και άλλους,όπως το γέλιο σου, την φωνή σου.
so much shame for the ones we love.
η τρέλα είναι μια πολύ λεπτή κλωστή. μία άλλη όψη της λογικής.
για να μην τρελαθώ, σκαρφιζόμουν αστείες φράσεις, επαναλάμβανα λέξεις, "ροκ", "κύμα", "δρόμος", "φίλος"
λέξεις που κάποτε, όταν μπορούσα να ζήσω, με έκαναν να χαμογελώ.
μα τώρα δεν μπορούσα, δεν με άφηνες ή δεν ήθελα.
έτσι φανταζόμουν πράγματα.αλλόκοτες, αβάσιμες καταστάσεις, όπως εσένα να αγαπάς, ή εμένα εγκληματία, εσένα
ελεύθερο και εμένα θεοσεβούμενη. τον γάμο μας. εσένα να κλαις, εμένα να πίνω, μα κυρίως εμάς μαζί.
την πιο τρελή μου επιθυμία για έρωτα, την πιο δίχως πρέπει ή θέλω σκέψη μου, το πιο μαύρο μου χρώμα.
"έτσι έζησα. πάντοτε."
ύστερα σκέφτηκα σε όποιο κελί και αν με κλείσεις, σε όποια φυλακή και αν νομίζεις ότι θα πεθάνω, ξανακοίτα.
είμαι ελεύθερη.η καρδιά μου ζητά ακόμη τον έρωτα σου, χτυπάει ακόμη για το κακό μέσα σου χωρίς να ξέρω γιατί.
why does my heart feel that bad?
Λίγο πριν φύγεις, με κλείδωσαν. Τους άκουσα να κλειδώνουν. Ήταν σκοτάδι,πίσσα ή απλά δεν είχα μάτια. ή τουλάχιστον δεν ήθελαν να βλέπω.
Δεν μου άφησαν χώρο, παρά μόνο χρόνο. Δεν μπορούσα να τον καταλάβω αλλά τον είχα, όπως συμβαίνει συχνά.
see how deep the bullet lies.
Δεν μπορούσα να κινηθώ.
Σκέφτηκα ότι έχω πεθάνει. Όχι. ο θανατος είναι εύκολος δρόμος σε σχέση με τον έρωτα.
ένιωθα το σώμα μου βαρύ,την αναπνοή μου δύσκολη, μου είχαν πει να μην καπνίσω, μα δεν άκουσα.
μου είχαν πει να μην σ'αγαπήσω, μα δεν άκουσα.
στην αρχή ένιωθα μόνο φόβο.μετά η συνήθεια έγινε η απώλεια μας.συνήθισα να φοβάμαι τόσο πολύ που πια ήμουν θαρραλέα. ο φόβος είχε γίνει τόσο μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.
άρχισα να αναπτύσσω αισθήσεις.
μύριζα το ξημέρωμα, την γέννηση, την βροχή, τα μεσάνυχτα, τις πόρνες, το αίμα.
άκουγα.ήχους σαν αυτόν της καρδιάς μου
αλλά και άλλους,όπως το γέλιο σου, την φωνή σου.
so much shame for the ones we love.
η τρέλα είναι μια πολύ λεπτή κλωστή. μία άλλη όψη της λογικής.
για να μην τρελαθώ, σκαρφιζόμουν αστείες φράσεις, επαναλάμβανα λέξεις, "ροκ", "κύμα", "δρόμος", "φίλος"
λέξεις που κάποτε, όταν μπορούσα να ζήσω, με έκαναν να χαμογελώ.
μα τώρα δεν μπορούσα, δεν με άφηνες ή δεν ήθελα.
έτσι φανταζόμουν πράγματα.αλλόκοτες, αβάσιμες καταστάσεις, όπως εσένα να αγαπάς, ή εμένα εγκληματία, εσένα
ελεύθερο και εμένα θεοσεβούμενη. τον γάμο μας. εσένα να κλαις, εμένα να πίνω, μα κυρίως εμάς μαζί.
την πιο τρελή μου επιθυμία για έρωτα, την πιο δίχως πρέπει ή θέλω σκέψη μου, το πιο μαύρο μου χρώμα.
"έτσι έζησα. πάντοτε."
ύστερα σκέφτηκα σε όποιο κελί και αν με κλείσεις, σε όποια φυλακή και αν νομίζεις ότι θα πεθάνω, ξανακοίτα.
είμαι ελεύθερη.η καρδιά μου ζητά ακόμη τον έρωτα σου, χτυπάει ακόμη για το κακό μέσα σου χωρίς να ξέρω γιατί.
why does my heart feel that bad?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου