Της υποσχέθηκε μία βόλτα στα αστέρια.
Σε κείνη πάντα άρεσε ο ουρανός.
Την ιστορία τους ανέλαβε να γράψει μία επανάσταση με πρόσωπο ανθρώπου, ένας τρελός ονειρευτής.
Εκείνη μόνο αγάπη ζητούσε. Εκείνος τα κατάφερε.
Γι αυτό το τυφλό και κλεμμένο βράδυ τους, τα κατάφερε.
Και έδωσε όση στοργή έκρυβε στο στέρνο του για άνθρωπο.
Την πήγε βόλτα στα δικά του αστέρια, με τον δικό του τρόπο, με τον λατρεμένο για εκείνη τρόπο, που μόνο εκείνος ήξερε, μόνο εκείνος μπορούσε.
Και για όση ώρα δύο κορμιά γίνονταν ένα, όσο η ηδονή τους αγκάλιαζε και ο ένας είχε τον άλλον, δεν υπήρχε για κείνη παράδεισος. Εκείνος απλά δεν πίστευε στον παράδεισο.
Αφού κλέφτηκαν, αφού γεύτηκαν τον πόθο που διακαώς βασάνιζε τα σώματα τους, επιχείρησαν μία ακόμη βόλτα.
Και δεν πέτυχε.
Και έμεινε το σώμα της βαρύ και τα δάκρυα της στέγνωσαν και εκείνος εκεί.
Ούτε που σήκωσε το κεφάλι του να την κοιτάξει στα μάτια.
Δεν άντεχε την αγάπη, μα είχε μπλέξει μαζί της.
Και εκείνη κάθε βράδυ ονειρευόταν μία ακόμη αγκαλιά, ένα ακόμη παράδεισο και τον έβρισκε μέσα στον καπνό και το αλκοόλ.
Και σκότωνε εκείνη, γιατί δεν είχε απομείνει και τίποτα δικό της, που εκείνος να μην γεμίζει.
Και εκείνος εκεί. Να γυρίζει το ξημέρωμα στο σπίτι του, να χάνει κάθε αίσθημα, να επαναστατεί τυφλά σε έναν κόσμο που τον πρόδωσε.
Και εκείνη να προσπαθεί να βρει και να γιατρέψει μία πληγή του, που εκείνος φύλαγε σαν φυλαχτό. Και εκείνος να αρνείται την ζωή μαζί της, να μπερδεύει τα λόγια του κοντά της.
Και εκείνη εκεί. Να αγαπά και να πληγώνεται.
Και μια μέρα γύρισε και είπε στον/στην συγγραφέα αυτού του κειμένου, πως μπορούσε να δημιουργήσει ένα τέλος γι αυτούς, αρκεί να έχει αίσια έκβαση.
Μα εγώ δεν ήθελα.
Και προτίμησα να τελειώσω την ιστορία τους με ένα κομμάτι από αυτήν.
Ίσως τελικά όλοι να είμαστε απλά συλλέκτες στιγμών. Την συμβούλεψα πως τις χάρισε αρκετές. "Οι στιγμές είναι ευτυχία. Και εσύ έχεις αρκετές. Χαμογέλα γιατί σου πάει. Και ο κόσμος θα χαμογελάει και χωρίς εκείνον."
(Συγχώρεσέ με που μπορεί να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου και να μην σε καλύπτει. Γράφτηκε με καρδιά και αυτό είναι που μετράει.)
Σε κείνη πάντα άρεσε ο ουρανός.
Την ιστορία τους ανέλαβε να γράψει μία επανάσταση με πρόσωπο ανθρώπου, ένας τρελός ονειρευτής.
Εκείνη μόνο αγάπη ζητούσε. Εκείνος τα κατάφερε.
Γι αυτό το τυφλό και κλεμμένο βράδυ τους, τα κατάφερε.
Και έδωσε όση στοργή έκρυβε στο στέρνο του για άνθρωπο.
Την πήγε βόλτα στα δικά του αστέρια, με τον δικό του τρόπο, με τον λατρεμένο για εκείνη τρόπο, που μόνο εκείνος ήξερε, μόνο εκείνος μπορούσε.
Και για όση ώρα δύο κορμιά γίνονταν ένα, όσο η ηδονή τους αγκάλιαζε και ο ένας είχε τον άλλον, δεν υπήρχε για κείνη παράδεισος. Εκείνος απλά δεν πίστευε στον παράδεισο.
Αφού κλέφτηκαν, αφού γεύτηκαν τον πόθο που διακαώς βασάνιζε τα σώματα τους, επιχείρησαν μία ακόμη βόλτα.
Και δεν πέτυχε.
Και έμεινε το σώμα της βαρύ και τα δάκρυα της στέγνωσαν και εκείνος εκεί.
Ούτε που σήκωσε το κεφάλι του να την κοιτάξει στα μάτια.
Δεν άντεχε την αγάπη, μα είχε μπλέξει μαζί της.
Και εκείνη κάθε βράδυ ονειρευόταν μία ακόμη αγκαλιά, ένα ακόμη παράδεισο και τον έβρισκε μέσα στον καπνό και το αλκοόλ.
Και σκότωνε εκείνη, γιατί δεν είχε απομείνει και τίποτα δικό της, που εκείνος να μην γεμίζει.
Και εκείνος εκεί. Να γυρίζει το ξημέρωμα στο σπίτι του, να χάνει κάθε αίσθημα, να επαναστατεί τυφλά σε έναν κόσμο που τον πρόδωσε.
Και εκείνη να προσπαθεί να βρει και να γιατρέψει μία πληγή του, που εκείνος φύλαγε σαν φυλαχτό. Και εκείνος να αρνείται την ζωή μαζί της, να μπερδεύει τα λόγια του κοντά της.
Και εκείνη εκεί. Να αγαπά και να πληγώνεται.
Και μια μέρα γύρισε και είπε στον/στην συγγραφέα αυτού του κειμένου, πως μπορούσε να δημιουργήσει ένα τέλος γι αυτούς, αρκεί να έχει αίσια έκβαση.
Μα εγώ δεν ήθελα.
Και προτίμησα να τελειώσω την ιστορία τους με ένα κομμάτι από αυτήν.
Ίσως τελικά όλοι να είμαστε απλά συλλέκτες στιγμών. Την συμβούλεψα πως τις χάρισε αρκετές. "Οι στιγμές είναι ευτυχία. Και εσύ έχεις αρκετές. Χαμογέλα γιατί σου πάει. Και ο κόσμος θα χαμογελάει και χωρίς εκείνον."
(Συγχώρεσέ με που μπορεί να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου και να μην σε καλύπτει. Γράφτηκε με καρδιά και αυτό είναι που μετράει.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου