"Μίλησαν. Δεν μιλούσαν ακριβώς, στην πραγματικότητα τσακώνονταν, με το ζήλο
και την εθελοτυφλία που χαρακτηρίζει τους φρεσκοερωτευμένους, που καλλιεργούν
για λόγους αρχής οποιαδήποτε άσκηση τους παρέχει κάποια ένταση, αρκεί να είναι αμοιβαία
και τσακώνονταν επίσης για το θέμα που περισσότερο κεντρίζει και παθιάζει τους φρεσκοερωτευμένους: πώς ήταν η ζωή και ο κόσμος πριν ερωτευτούν-όχι η ζωή και ο κόσμος
εν γένει, πράγμα που τους αφήνει παγερά αδιάφορους, αλλά πώς ήταν εκείνοι, πού βρισκόταν
ο ένας όταν ο άλλος βρισκόταν εκεί, τι έκανε ο άλλος όταν ο ένας έκανε το τάδε. Εννοείται πως
αυτό που τους ενδιέφερε μέσα σ'αυτή την ευρεία περιοχή του παρελθόντος που ανέσκαπταν τακτικά,ήταν τα σημεία στα οποία οι δυο παράλληλες τροχιές τους, παρεκκλίνοντας από την
πορεία τους εξαιτίας κάποιου τυχαίου γεγονότος, πλησίαζαν,συναντιόνταν και αγγίζονταν,
χωρίς αυτό το κοινό σημείο να ονομάζεται έρωτας και ύστερα ξαναχωρίζονταν και συνέχιζαν
τις πορείες τους"
ενώ ο καθένας έκρυβε τον άλλον μέσα του.
αν με άφηνες θα σ'αγαπούσα,
αν δεν με πλήγωναν οι πράξεις σου, θα σου χαμογέλαγα,
αν ψιθύριζες το όνομά μου, δεν θα υπήρχε τίποτα άλλο
και από φαντάσματα, θα με χρωμάτιζες, θα σε αγκάλιαζα,
θα αποδρούσαμε ο ένας στον έρωτα του άλλου.
δεν πειράζει. και ο πόλεμος αυτός κάπου θα βγάλει.
γαμώτο γιατί να στα μάθουν όλα εκτός από τις λέξεις;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου