turn the page

ακροβατώ σε ένα αόρατο σκοινί. ο χρόνος δραπέτης. ο τόπος φλογερός. τα πρόσωπα ένα μηδέν, μία αρχή που τερμάτισε. θολή μου πίστη, τυφλή μου ματιά.
να είχα κάπου να χαθώ, σε κάτι να αφεθώ, κάπου να ξεχαστώ.
θλίβομαι στην απεραντοσύνη των λέξεων, στην ένταση των ουρλιαχτών, στην γιορτή των θρήνων, σημαδεύω εμένα. ο χρόνος νεκρός, ο τόπος προδότης, τα πρόσωπα θαμπά. μοναξιά μου όλα.
σκύβω κοντά σε έναν γκρεμό, με φλερτάρει ο ίλιγγος. ο χρόνος ένα περίεργο πρωί. ο τόπος μία απόκρημνη φυλακή που στο τέλος της χαρίζει ελευθερία. τα πρόσωπα συγχωρέθηκαν, λησμονήθηκαν.
παρακολουθώ έναν φόνο, στο αίμα καθρεπτίζονται τα χέρια μου, τα όπλα με απεχθάνονται, ο δολοφόνος μου κρύβεται. ο χρόνος χάρος. ο τόπος δρεπάνι. τα πρόσωπα χτυπημένα και βουβά.
ερωτεύομαι ένα λάθος με πρόσωπο, νοιάζομαι για ένα φάντασμα που μένει μισό,ένα αμάρτημα που ξέφυγε του Ιησού. ο χρόνος επαναστάτης. ο τόπος ειδυλλιακός και κόκκινος. τα πρόσωπα σκληρά και όμορφα και αυτός εκεί, να σκοτώνει τα μάτια μου.
κλέβω τον έρωτα του στο αμάξι του, το άγγιγμα δεν αρκεί, η λαγνεία εξαγνίζεται, η ηδονή κατακερματίζεται, όλα μένουν μισά ενώ εγώ είμαι για μοναδική φορά ολοκληρωμένη, αλληλοστέλνουμε ο ένας τον άλλον σε έναν παράδεισο που ποτέ δεν φτιάχτηκε, που μεταξύ μας δεν τον ήθελα όταν είμαι δίπλα του, όταν είναι δίπλα μου, μέσα μου, μαζί μου. ο χρόνος μία βραδιά  έρωτα. ο τόπος ένα μέρος έρωτα. τα πρόσωπα του έρωτα. τα φεγγάρια του έρωτα.
πεθαίνω, αφήνω μία πνοή και οι γαλάζιοι καθρέφτες της ψυχής μου ραγίζουν, πίσω μου σιγοπαίζει το requiem for a dream. ο χρόνος όνειρο. ο τόπος εφιάλτης. πώς να υπάρξουν πρόσωπα σε αυτή την παρωδία;