"Μισή σελίδα ενοχές, για μια ζωή συγγνώμη.."
εγώ «Αν είσαι για άλλα πράγματα, τότε τι περιμένεις; ΞΑΝΑΦΥΓΕ. Ξέρεις πως σου γράφω, πάντα σου έγραφα. Τα βράδια αφότου με άγγιζες, άλλα βράδια που έμενα μισή, τα πρωινά που με καλημέριζες, ,άλλα πρωινά που πίστευα πως όλα θα αλλάξουν χρώμα, θα βάψουν το μαύρο σου κυανό και θα μπερδευτείς, για να χαθείς στα μάτια μου. Δεν στο είπα ποτέ, μάλλον θα το φοβόσουν. Παράτα τα εγώ και τα εσύ μας. Πλέον δεν υπάρχει μας.»
εσύ «ήξερα ότι γράφεις. άφησέ με να σου πω, ίσως για μία από τις τελευταίες φορές, πως ήσουν όμορφη σήμερα. όμορφη πάντα. και δεν θέλω να ξέρω τίποτα άλλο για σένα. ένιωθα να κυλάω στο αίμα σου, καθώς γέλαγες, καθώς μίλαγες, καθώς....περιττό αυτό που κάνω. ένιωθα να είμαι μέσα σου με οποιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. και εσύ εκεί. να αρνείσαι ότι καμία άλλη δεν θα είχε την δύναμη να με κάνει να αισθανθώ. εκεί τελειώνει το μας μου.»
εγώ «Καμία άλλη; Και τότε πως δέχεσαι να σου πουλάνε τον έρωτα; Και ποιος είσαι εσύ που είσαι για άλλα; Όμορφη; Ειρωνεία, μωρό μου, ξεκόλλα. Θέλεις να ακούσεις πως έλαμπε ο ήλιος πάνω σου ακόμη και αν ήταν νύχτα; Είχε ξαπλώσει από το πρωί και σου πήγαινε. Και τα μάτια σου έλαμπαν, δύο φλογερές κινούμενες βάτοι, σιγόκαιαν στα βλέφαρα σου. Δεν είχες λέξεις για μένα. Παίζαμε τους δύο ξένους. Ζούσες δίπλα μου και προσποιούμουν πως ζούσες μακριά μου. Από σένα και για σένα, έμαθα να προσποιούμαι, μην το ξεχνάς. Της καληνύχτας τα φιλιά να έχεις.»
εσύ «πράγματι, μου πουλάνε έρωτα και μέσα σε αυτό το αλλόκοτο, το αλλοτριωμένο, το μηδαμινό παραμύθι αυτού κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω στο δικό ΣΟΥ κορμί. Και ξέρεις γιατί δέχομαι να ανταλλάσσω τον έρωτα; γιατί πια δεν μπορώ να σ έχω. άσε που χωρίς εσένα, δεν υπάρχει έρωτας. έλαμπες μέσα μου εσύ και τίποτα άλλο. στην πόλη μόνο καρκίνο εισέπνευσα και έπαιξα το παιχνίδι του φοιτητή, όπως εσύ καθημερινά. φταίω για τις λέξεις μας; άντε πάλι μας. προσποίηση...σαλάτα τα έχεις κάνει.. μόνο εγώ ξέρω να προσποιούμαι πως δεν σ αγαπώ, μόνο εγώ που ποτέ δεν το παραδέχτηκα.»
εγώ «Ανοησίες. Πούλα τις αλλού, σε παρακαλώ. Άσε με να ανάψω μία ψεύτικη φωτιά για να φύγεις εσύ, το κρύο από την καρδιά μου. Βρίσκεις τον έρωτα εσύ, δεν σε φοβάμαι. Δεν θέλω άλλο γράμμα σου που να με κατηγορεί, που να με γεμίζει ενοχή για όσα φταις ή φταίω. Θέλω μόνο να ξέρω πως δεν πρόκειται να μάθεις να αγαπάς, πολύ απλά γιατί την αγάπη ούτε στα σχολεία δεν την διδάσκουν. Δεν θέλω άλλο γράμμα σου, πλασμένο και απατηλό. Να σου πω αντίο;»
εσύ «Φταίμε. Δεν θα έχεις. Θα είμαστε δύο ξένοι. Αντίο.»
εγώ «Αντίο.»
εσύ
εγώ
εσύ
….
εγώ «Αν είσαι για άλλα πράγματα, τότε τι περιμένεις; ΞΑΝΑΦΥΓΕ. Ξέρεις πως σου γράφω, πάντα σου έγραφα. Τα βράδια αφότου με άγγιζες, άλλα βράδια που έμενα μισή, τα πρωινά που με καλημέριζες, ,άλλα πρωινά που πίστευα πως όλα θα αλλάξουν χρώμα, θα βάψουν το μαύρο σου κυανό και θα μπερδευτείς, για να χαθείς στα μάτια μου. Δεν στο είπα ποτέ, μάλλον θα το φοβόσουν. Παράτα τα εγώ και τα εσύ μας. Πλέον δεν υπάρχει μας.»
εσύ «ήξερα ότι γράφεις. άφησέ με να σου πω, ίσως για μία από τις τελευταίες φορές, πως ήσουν όμορφη σήμερα. όμορφη πάντα. και δεν θέλω να ξέρω τίποτα άλλο για σένα. ένιωθα να κυλάω στο αίμα σου, καθώς γέλαγες, καθώς μίλαγες, καθώς....περιττό αυτό που κάνω. ένιωθα να είμαι μέσα σου με οποιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. και εσύ εκεί. να αρνείσαι ότι καμία άλλη δεν θα είχε την δύναμη να με κάνει να αισθανθώ. εκεί τελειώνει το μας μου.»
εγώ «Καμία άλλη; Και τότε πως δέχεσαι να σου πουλάνε τον έρωτα; Και ποιος είσαι εσύ που είσαι για άλλα; Όμορφη; Ειρωνεία, μωρό μου, ξεκόλλα. Θέλεις να ακούσεις πως έλαμπε ο ήλιος πάνω σου ακόμη και αν ήταν νύχτα; Είχε ξαπλώσει από το πρωί και σου πήγαινε. Και τα μάτια σου έλαμπαν, δύο φλογερές κινούμενες βάτοι, σιγόκαιαν στα βλέφαρα σου. Δεν είχες λέξεις για μένα. Παίζαμε τους δύο ξένους. Ζούσες δίπλα μου και προσποιούμουν πως ζούσες μακριά μου. Από σένα και για σένα, έμαθα να προσποιούμαι, μην το ξεχνάς. Της καληνύχτας τα φιλιά να έχεις.»
εσύ «πράγματι, μου πουλάνε έρωτα και μέσα σε αυτό το αλλόκοτο, το αλλοτριωμένο, το μηδαμινό παραμύθι αυτού κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω στο δικό ΣΟΥ κορμί. Και ξέρεις γιατί δέχομαι να ανταλλάσσω τον έρωτα; γιατί πια δεν μπορώ να σ έχω. άσε που χωρίς εσένα, δεν υπάρχει έρωτας. έλαμπες μέσα μου εσύ και τίποτα άλλο. στην πόλη μόνο καρκίνο εισέπνευσα και έπαιξα το παιχνίδι του φοιτητή, όπως εσύ καθημερινά. φταίω για τις λέξεις μας; άντε πάλι μας. προσποίηση...σαλάτα τα έχεις κάνει.. μόνο εγώ ξέρω να προσποιούμαι πως δεν σ αγαπώ, μόνο εγώ που ποτέ δεν το παραδέχτηκα.»
εγώ «Ανοησίες. Πούλα τις αλλού, σε παρακαλώ. Άσε με να ανάψω μία ψεύτικη φωτιά για να φύγεις εσύ, το κρύο από την καρδιά μου. Βρίσκεις τον έρωτα εσύ, δεν σε φοβάμαι. Δεν θέλω άλλο γράμμα σου που να με κατηγορεί, που να με γεμίζει ενοχή για όσα φταις ή φταίω. Θέλω μόνο να ξέρω πως δεν πρόκειται να μάθεις να αγαπάς, πολύ απλά γιατί την αγάπη ούτε στα σχολεία δεν την διδάσκουν. Δεν θέλω άλλο γράμμα σου, πλασμένο και απατηλό. Να σου πω αντίο;»
εσύ «Φταίμε. Δεν θα έχεις. Θα είμαστε δύο ξένοι. Αντίο.»
εγώ «Αντίο.»
εσύ
εγώ
εσύ
πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφή