Γουστάρω να το σκάσω, να μην κλάψω, να μην φοβηθώ όπως λες και εσύ.
Γουστάρω να το σκάσω παρέα με την άναρχη ιδέα ότι σου ξέφυγα.
Κάθε βράδυ με τσακώνει μία σκιά να θρηνώ στα όρια του φταίω ή φταις.
Με ζαλίζουν οι αναθυμιάσεις ενός έρωτα που πέθανε το ξημέρωμα στο κρεβάτι σου.
Όλα συνωμοτούν για να πεθάνεις, μα ξέρω πως θα προτιμούσα να αλλάζαμε θέσεις.
Δεν νιώθω τον χρόνο να αγγίζει το πρόσωπο μου. Νιώθω το κρύο να εισβάλλει στο σώμα μου. Και όμως 37 δείχνει το θερμόμετρο στον τοίχο μου.
Γλιστράς σαν μανιακός στο μπαλκόνι μου, με χτυπάς αλύπητα, συνέχεια, βρίζοντας πως η ζωή σου γέμισε κενά και αιμορραγείς.
Τα λόγια σου μία ασυνάρτητη έκρηξη που δεν καταλαβαίνω. Μίλησες καθόλου;
Δεν ντρέπομαι αν φοβάσαι.
Μόνο ένας φοβισμένος θα εγκλώβιζε τα όνειρα του σε ένα μηδέν που του γεννά μία άσωτη ζωή.
Δεν ντρέπομαι αν δεν αισθάνεσαι. Φοβάμαι πως ποτέ δεν θα αισθανθείς.
Χτύπα δίχως να προσπαθείς να σκέφτεσαι. Καμία πληγή μου δεν θα ανοίξει περισσότερο από όσο τώρα. Χτύπα γιατί ίσως να μην έχεις άλλο χρόνο. Άλλη αδίστακτη ευκαιρία να με συναντήσεις μόνη.
Φύλαγα την σιωπή μου για να στην δώσω λέξεις, λέξεις που πέθαινα να σε φροντίσουν αλλά δεν ήθελες. Γιατί δεν ξέρεις πως είναι να φυλάς.
Χτύπα καλύτερα κοντά στην καρδιά. Λένε πως όταν αιμορραγείς αρκετά,σταματάει η κυκλοφορία. Όχι, δεν κατάλαβες. Δεν θέλω να πεθάνω. Θέλω να πεθάνεις μέσα μου. Αν και είμαι σίγουρη ότι αν πεθάνω, πάλι εσένα θα βρεις στα κομμάτια μου.
Μα εσύ δεν ξέρεις να χτυπάς! Πού είναι το πάθος σου όταν ξεσκίζεις, όπως λες, τις γυναίκες σαν κομμάτια κρέας; Αυτό ήταν όλο; Και εγώ τι ήθελα μαζί σου το λοιπόν;
Ώρα τίποτα σου λέω αλλά δεν δείχνεις να ακούς. Μήπως δεν μίλησα; Καταπίνεις την μορφή μου να διψά για ελευθερία. Ελευθερία πέρα από σένα είναι σου λέω. Σ'αγαπάω αλλά μου είπαν ότι δεν αξίζει να στο ψιθυρίζω. Έχεις σκοτώσει ξανά; Καλά δεν μιλάμε για μένα τώρα. Εμένα ναι. Άλλους; Θα πρέπει να σε φοβούνται ή αρκεί να τους φοβάσαι εσύ; Μην φοβάσαι, θα μου μιλάς. Αν θες. Που δεν θες. Που δεν παύει να με νοιάζει.
Π....Πάάά..Πάψ...Πάψε; Αυτό προσπαθείς να πεις; Τόση ώρα σου μιλάω;
Ε τότε χτύπα μωρό μου σου ουρλιάζω, αφού ακόμη έχω φωνή.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να μην σε έχω.
Γουστάρω να το σκάσω παρέα με την άναρχη ιδέα ότι σου ξέφυγα.
Κάθε βράδυ με τσακώνει μία σκιά να θρηνώ στα όρια του φταίω ή φταις.
Με ζαλίζουν οι αναθυμιάσεις ενός έρωτα που πέθανε το ξημέρωμα στο κρεβάτι σου.
Όλα συνωμοτούν για να πεθάνεις, μα ξέρω πως θα προτιμούσα να αλλάζαμε θέσεις.
Δεν νιώθω τον χρόνο να αγγίζει το πρόσωπο μου. Νιώθω το κρύο να εισβάλλει στο σώμα μου. Και όμως 37 δείχνει το θερμόμετρο στον τοίχο μου.
Γλιστράς σαν μανιακός στο μπαλκόνι μου, με χτυπάς αλύπητα, συνέχεια, βρίζοντας πως η ζωή σου γέμισε κενά και αιμορραγείς.
Τα λόγια σου μία ασυνάρτητη έκρηξη που δεν καταλαβαίνω. Μίλησες καθόλου;
Δεν ντρέπομαι αν φοβάσαι.
Μόνο ένας φοβισμένος θα εγκλώβιζε τα όνειρα του σε ένα μηδέν που του γεννά μία άσωτη ζωή.
Δεν ντρέπομαι αν δεν αισθάνεσαι. Φοβάμαι πως ποτέ δεν θα αισθανθείς.
Χτύπα δίχως να προσπαθείς να σκέφτεσαι. Καμία πληγή μου δεν θα ανοίξει περισσότερο από όσο τώρα. Χτύπα γιατί ίσως να μην έχεις άλλο χρόνο. Άλλη αδίστακτη ευκαιρία να με συναντήσεις μόνη.
Φύλαγα την σιωπή μου για να στην δώσω λέξεις, λέξεις που πέθαινα να σε φροντίσουν αλλά δεν ήθελες. Γιατί δεν ξέρεις πως είναι να φυλάς.
Χτύπα καλύτερα κοντά στην καρδιά. Λένε πως όταν αιμορραγείς αρκετά,σταματάει η κυκλοφορία. Όχι, δεν κατάλαβες. Δεν θέλω να πεθάνω. Θέλω να πεθάνεις μέσα μου. Αν και είμαι σίγουρη ότι αν πεθάνω, πάλι εσένα θα βρεις στα κομμάτια μου.
Μα εσύ δεν ξέρεις να χτυπάς! Πού είναι το πάθος σου όταν ξεσκίζεις, όπως λες, τις γυναίκες σαν κομμάτια κρέας; Αυτό ήταν όλο; Και εγώ τι ήθελα μαζί σου το λοιπόν;
Ώρα τίποτα σου λέω αλλά δεν δείχνεις να ακούς. Μήπως δεν μίλησα; Καταπίνεις την μορφή μου να διψά για ελευθερία. Ελευθερία πέρα από σένα είναι σου λέω. Σ'αγαπάω αλλά μου είπαν ότι δεν αξίζει να στο ψιθυρίζω. Έχεις σκοτώσει ξανά; Καλά δεν μιλάμε για μένα τώρα. Εμένα ναι. Άλλους; Θα πρέπει να σε φοβούνται ή αρκεί να τους φοβάσαι εσύ; Μην φοβάσαι, θα μου μιλάς. Αν θες. Που δεν θες. Που δεν παύει να με νοιάζει.
Π....Πάάά..Πάψ...Πάψε; Αυτό προσπαθείς να πεις; Τόση ώρα σου μιλάω;
Ε τότε χτύπα μωρό μου σου ουρλιάζω, αφού ακόμη έχω φωνή.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να μην σε έχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου