θα σαι αυτός που θα με ξυπνάς κάθε πρωί γιατί δεν θα ακούω το ρολόι μου και που προκειμένου να βεβαιωθείς ότι έχω σηκωθεί από το κρεβάτι δεν θα κλείνεις το τηλέφωνο. ο πρώτος μου ήχος θα είναι αυτός της βραχνής μα γλυκιάς φωνής σου.
και θα σαι η πρώτη αγκαλιά μου τις μέρες που θα βρέχει καθώς θα ανεβαίνεις μέχρι το σπίτι μου για να πάρουμε μαζί το λεωφορείο το έξι.
και θα σαι αυτός που θα χεις το ένα από τα ακουστικά μου στην διαδρομή για να ακούμε μαζί the veils ενώ θα έχω το χέρι μου στο μπουφάν σου με τις ζεστές τσέπες και έπειτα μόλις αλλάζει το "lavinia" για Θανάση Παπακωνσταντίνου θα σαι αυτός που θα με φιλάς γλυκά για τόση ώρα που θα ξεχνάω να κατέβω στην στάση μου και θα μπερδεύομαι.
και θα 'σαι αυτός που θα περπατάς στην βροχή χωρίς ομπρέλα, γιατί έφυγες βιαστικά, με τις μαύρες αρβύλες σου για να με δεις σ' ένα διάλειμμα μου χάνοντας το δικό σου μάθημα.
και θα σαι αυτός που θα γελάς με τους φίλους μου κρατώντας με αγκαλιά στο κυλικείο ενώ θα ρωτάς για τις ζωές τους χωρίς λόγο,απλά επειδή είσαι εσύ.
και θα σαι αυτός που μετά θα προσπαθείς να μου εξηγήσεις εφαρμοσμένα μαθηματικά ΙΙ χωρίς να έχεις ιδέα και εγώ θα κρύβω ένα χαμόγελο για να μην σε δω να απογοητεύεσαι.
και θα σαι αυτός που θα περπατάμε μαζί στον μακρύ πεζόδρομο κοιτώντας άλλους ανθρώπους,μαντεύοντας από που έρχονται και που πηγαίνουν και θα κρατιόμαστε χέρι χέρι,μια συνήθεια που μόνο μαζί σου δεν μου φαίνεται παιδιάστικη ή ανόητη.
και θα σαι αυτός που επειδή με ξέρεις,θα τρέχεις να προλάβεις μια θέση στο λιμάνι εκεί που αισθάνομαι ότι κάθομαι πάνω στην θάλασσα και θα ακουμπώ τα πόδια μου πάνω στα δικά σου ενώ εσύ μου ζητάς να κοιτάξω όλες τις αποχρώσεις του ουρανού καθώς δύει ο ήλιος.
και θα σαι αυτός που θα συζητάμε, μέχρι να αρχίσω να κρυώνω και να ζητάω να γυρίσουμε, για τις ζωές μας,για τα ρίσκα μας,για το καλοκαίρι που περιμένουμε.
και θα σαι αυτός που θα μου κάνεις έρωτα χωρίς να νοιάζεσαι αν βράδιασε ή όχι,αν μας τελειώνει ο χρόνος,αν στενεύει ο χώρος,αν πρέπει κάποιος να φύγει,χωρίς να νοιάζεσαι για την λογική μου ή τις υποχρεώσεις σου,χωρίς να νοιάζεσαι για το αν με ερωτεύεσαι πιο πολύ,με μοναδική σου έννοια να μην πάψεις να κοιτάς μέσα στα μάτια μου.
και θα σαι αυτός που θα κοιμάσαι πρώτος και εγώ θα μένω να σε κοιτάω,καθισμένη στο παράθυρο με ένα τσιγάρο που έχω κλέψει από τα δικά σου,μέχρι να νυστάξω.
και θα σαι αυτός που μόλις ξαπλώνω να κοιμηθώ δίπλα σου ενστικτωδώς θα αλλάζεις πλευρό για να με αφήνεις να κοιμηθώ στην θέρμη της αγκαλιάς σου και εμένα τότε η καρδιά μου θα χτυπά με απίστευτο ρυθμό και μέχρι να με πάρει ο ύπνος θα σκέφτομαι πως είσαι αυτός για τον οποίο περιμένω να ξημερώσει μια νέα μέρα..
Αυτός είσαι...
και θα σαι η πρώτη αγκαλιά μου τις μέρες που θα βρέχει καθώς θα ανεβαίνεις μέχρι το σπίτι μου για να πάρουμε μαζί το λεωφορείο το έξι.
και θα σαι αυτός που θα χεις το ένα από τα ακουστικά μου στην διαδρομή για να ακούμε μαζί the veils ενώ θα έχω το χέρι μου στο μπουφάν σου με τις ζεστές τσέπες και έπειτα μόλις αλλάζει το "lavinia" για Θανάση Παπακωνσταντίνου θα σαι αυτός που θα με φιλάς γλυκά για τόση ώρα που θα ξεχνάω να κατέβω στην στάση μου και θα μπερδεύομαι.
και θα 'σαι αυτός που θα περπατάς στην βροχή χωρίς ομπρέλα, γιατί έφυγες βιαστικά, με τις μαύρες αρβύλες σου για να με δεις σ' ένα διάλειμμα μου χάνοντας το δικό σου μάθημα.
και θα σαι αυτός που θα γελάς με τους φίλους μου κρατώντας με αγκαλιά στο κυλικείο ενώ θα ρωτάς για τις ζωές τους χωρίς λόγο,απλά επειδή είσαι εσύ.
και θα σαι αυτός που μετά θα προσπαθείς να μου εξηγήσεις εφαρμοσμένα μαθηματικά ΙΙ χωρίς να έχεις ιδέα και εγώ θα κρύβω ένα χαμόγελο για να μην σε δω να απογοητεύεσαι.
και θα σαι αυτός που θα περπατάμε μαζί στον μακρύ πεζόδρομο κοιτώντας άλλους ανθρώπους,μαντεύοντας από που έρχονται και που πηγαίνουν και θα κρατιόμαστε χέρι χέρι,μια συνήθεια που μόνο μαζί σου δεν μου φαίνεται παιδιάστικη ή ανόητη.
και θα σαι αυτός που επειδή με ξέρεις,θα τρέχεις να προλάβεις μια θέση στο λιμάνι εκεί που αισθάνομαι ότι κάθομαι πάνω στην θάλασσα και θα ακουμπώ τα πόδια μου πάνω στα δικά σου ενώ εσύ μου ζητάς να κοιτάξω όλες τις αποχρώσεις του ουρανού καθώς δύει ο ήλιος.
και θα σαι αυτός που θα συζητάμε, μέχρι να αρχίσω να κρυώνω και να ζητάω να γυρίσουμε, για τις ζωές μας,για τα ρίσκα μας,για το καλοκαίρι που περιμένουμε.
και θα σαι αυτός που θα μου κάνεις έρωτα χωρίς να νοιάζεσαι αν βράδιασε ή όχι,αν μας τελειώνει ο χρόνος,αν στενεύει ο χώρος,αν πρέπει κάποιος να φύγει,χωρίς να νοιάζεσαι για την λογική μου ή τις υποχρεώσεις σου,χωρίς να νοιάζεσαι για το αν με ερωτεύεσαι πιο πολύ,με μοναδική σου έννοια να μην πάψεις να κοιτάς μέσα στα μάτια μου.
και θα σαι αυτός που θα κοιμάσαι πρώτος και εγώ θα μένω να σε κοιτάω,καθισμένη στο παράθυρο με ένα τσιγάρο που έχω κλέψει από τα δικά σου,μέχρι να νυστάξω.
και θα σαι αυτός που μόλις ξαπλώνω να κοιμηθώ δίπλα σου ενστικτωδώς θα αλλάζεις πλευρό για να με αφήνεις να κοιμηθώ στην θέρμη της αγκαλιάς σου και εμένα τότε η καρδιά μου θα χτυπά με απίστευτο ρυθμό και μέχρι να με πάρει ο ύπνος θα σκέφτομαι πως είσαι αυτός για τον οποίο περιμένω να ξημερώσει μια νέα μέρα..
Αυτός είσαι...
Έρωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή