ένα τσιγάρο ακόμη

ήταν ένα ολόκληρο βράδυ που κρύωνε η πλάτη μου όπως ακουμπούσα στην καρέκλα μα δεν έβγαλα άχνα γιατί σκεφτόμουν.και τότε σου είπα..θα καπνίσω.για τελευταία φορά, ό,τι λέω κάθε φορά που καπνίζω και μαζεύονται πολλές οι υποσχέσεις. δεν ήθελες, μα δεν σε περίμενα. πως με φοβάσαι μερικές φορές, με κέρδισε περισσότερο. δεν ήμουν ούτε τιθασευμένη ούτε απείθαρχη και είχα και αυτή την τρέλα να μείνω μόνη μου που με έφτανε στο άλλο άκρο.να χρειάζομαι όσους δεν ήταν σημαντικοί. δεν είναι το τσιγάρο το πρόβλημα σου αλλά το ότι μας στριμώχνουν να εκεί που δεν χωράμε. και όχι τούμπαλιν. και δεν χωράω εκεί που με βάζουν,δεν θέλω να χωράω. θα λεγα πως δεν χωράω πουθενά, αλλά με πρόλαβαν άλλοι.ανάθεμα και αν βρεις ποτέ τι φταίει σε μένα.  από την άλλη όσο στρογγυλεμμένα και να δω τα πράγματα όλα τα φαντάστηκα, επέτρεψα στο μυαλό μου να σ'αγγίξει όσο δεν κοιτούσες και να σε προσέχει όταν εσύ το ξεχνούσες. γύρισα την καρέκλα προς τα δεξιά για να καταλάβω πως δεν ήταν κανείς δίπλα μου. μα δεν άντεχα την σκέψη πως δεν μπορώ να γυρίζω στα μάτια σου,πως δεν μπορώ να κολυμπώ όταν το θέλω σε αυτό το μπλε τους, μα τι μπλε και αυτό. πόσα χρώματα στρίμωξες κι εσύ για να το έχεις; εντάξει, μου είπες ,ηρέμησε έχω και εγώ τσιγάρα να σου δώσω. έτσι κάθε φορά να με πείθεις πως μοιράζομαι μαζί σου την νύχτα. γιατί τις δικές σου νύχτες τις χαρίζεις απλόχερα όσο και αν σου λέω πως είναι πολύτιμες. όχι εσύ συνέχιζες να τις χαραμίζεις όπως και τα τσιγάρα σου. φύσηξα τον καπνό στο πρόσωπο σου, ένα πρόσωπο που το κοιτάω όταν έχει ήλιο και αναρωτιέμαι πώς τα καταφέρνει να είναι πιο όμορφο από κάθε πρωινό, έβηξες λίγο, ήσυχα θα έλεγα και μου μιλούσες. δεν άκουγα λέξη, ίσως γιατί δεν υπήρχε λέξη να ακούσω και απλά έψαχνα να βρω να νιώσω κακία για σένα,μίσος,απέχθεια. ή απλά να στα δείξω ακόμη και αν δεν τα ένιωθα. άγγιξες την πλάτη μου ρωτώντας με γιατί δεν σου έχω πει πως κρυώνω ή πως δεν σου έχω ζητήσει να μπούμε μέσα στο μαγαζί,ή να αλλάξουμε μαγαζί. σε κοίταξα, δεν χρειαζόμουν παρά τα χέρια σου πάνω μου κι ας ήταν τα τελευταία χέρια για τα επόμενα βράδια μου. κάποιος που με ξέρει θα διέκρινε τον έρωτα μου και μόνο για τον τρόπο που σκέφτομαι τα χέρια σου. έκλεισα τα μάτια μου σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να τα ξεκολλήσω από το κορμί μου, μα η σκέψη τους στροβίλιζε στο μυαλό μου όλο και πιο γρήγορα. ακούμπησες το σώμα σου στο δικό μου και πλησιάζοντας με με ρώτησαν τα μάτια σου αν ένα φιλί σου άξιζε το πόσο πονάω, i wanna be yours ξανά και ξανά κουδούνιζε μέσα μου. το επόμενο που θυμάμαι είναι πως χρειαζόμουν ένα τσιγάρο ακόμη. για να καταλάβω πως η πλάτη μου πάντα θα κρυώνει όσο εσύ γυρνάς σε άλλους δρόμους ξημερώματα.