Whatever happened to you...

Τι απέγινε στα βράδια που μοιραζόμασταν από μία αγκαλιά και ένα ρούχο στις πλάτες μας;
Τι απέγινε στα φιλιά που ανταλλάσσαμε και φοβόμασταν μήπως στρίψει κάποιος από την γωνία και μας δει;
Τι απέγινε στους ατέλειωτους καφέδες που έφτιαχνες για να μπορείς να με διαβάζεις;
Τι απέγινε το αυστηρό σου ύφος όταν δεν ήμουν τακτική και ήρεμη;
Τι απέγιναν τα κρυφά βλέμματα και τα μισά χαμόγελα μπας και καταλάβει κανένας ότι μοιραζόμαστε τις νύχτες;
Τι απέγιναν τα βιαστικά μηνύματα και τα αργά βήματα μας στις βόλτες μας;
Τι απέγιναν τα σημάδια που μου άφηνες στο λαιμό και εγώ σου φώναζα;
Τι απέγινε στον φόβο μου να μην σ'ενοχλεί ο καπνός μου;
Τι απέγιναν τα μάτια σου τα ζωηρά που έστω κι αν ήξερα ότι ήταν για λίγο δικά μου πάντα έτρεμα ότι θα γυρίσουν αλλού;
Τι απέγιναν τα χέρια σου που φιλούσα ευλαβικά γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω πως γίνεται να νιώθω τόσο αδύναμη και τόσο δυνατή ταυτόχρονα σαν με κρατούσαν;
Τι απέγιναν τα πειράγματα για το πόσο ξανθιά είμαι ή τα γλυκόλογα για το αν μπορείς να κλέψεις λίγο μπλε από τα μάτια μου τώρα που θες να βάψεις τις ντουλάπες σου;
Αλήθεια τι απέγιναν αυτές οι ντουλάπες; Άραγε να τις έβαψες τελικά;
Τι να απέγινε εκείνο το μαλακτικό που όταν έπλενες τα ρούχα σου μύριζαν όλα τα δικά μου;
Τι απέγινε στο "εμείς" και στην "συνέχεια" που έλεγες;
Τι απέγινε στα πρωινά που έψαχνα σεντόνι γιατί το είχες τυλίξει όλο γύρω σου;
Τι απέγινε στην βραχνή φωνή σου που την αλλοίωναν οι κλήσεις μου στο κινητό;
Τι απέγινες ρε πούστη; Που είσαι; Γιατί πια σε βλέπω αλλά είναι σαν να μην σε γνώρισα ποτέ. Τώρα οι μόνες λέξεις σου είναι "γεια", "ευχαριστώ", "καλή επιτυχία", "καληνύχτα" .
Δεν γουστάρω να είμαι μακριά σου. Δεν γουστάρω να προσποιούμαστε τους δυο ξένους. Δεν γουστάρω να μπλέκονται τα δάκρυα με τον καπνό μου, θέλω να μπλέκονται τα χέρια σου στα μαλλιά μου, τα δαχτυλίδια μου στα ρούχα σου, να μπλέκονται οι εαυτοί μας, οι εφιάλτες μας, τα κορμιά μας.
"Αν φύγεις πως θα φωτίζει η πόλη χωρίς τα μάτια σου; Μην φύγεις,μ'ακούς;"
Χτύπα την πόρτα μου,στείλε δύο γραμμές σ'ένα μήνυμα,μην δίνεις τέλος,προσπάθησε το γαμώτο. Κοίτα λίγο τι αφήνεις πίσω σου. 

Μία παύλα που τρεμοσβήνει,το τσιγάρο μου στο τασάκι να καίγεται,μία μπύρα που ζεστάθηκε και οι μισοτελειωμένες μου κουβέντες. 

Θυμάμαι την πρώτη φορά που σε είδα σαν να μην έχει περάσει μία μέρα,δύο μικρά παιδιά ήμασταν,δύο μικρά παιδιά που δεν γνώριζαν από θυμό,από εγωισμό,από έρωτα. Δεν μιλούσες και έτσι εγώ ήρθα και σου ζήτησα το όνομά σου. Δεν έχει περάσει στιγμή από τότε που να ξέρω τι ένιωσα για σένα. Τι νιώθω ακόμη και τώρα. Θέλω να σε χτυπήσω,να σε βρίσω,να κλείσω την πόρτα στο πρόσωπο σου για όλη την θλίψη που μου σκορπά το ότι δεν σ'έχω δικό μου,το ότι δεν είσαι εδώ κάθε φορά που σε χρειάζομαι,το ότι δεν μπορώ να σου συγχωρήσω κανένα από τα λάθη σου. 

Και όμως γύρισες σήμερα. Και με κοίταξες. Και σε κοίταξα. Ανατρίχιασα ολόκληρη,ειλικρινά σου μιλάω. Τα μάτια σου μου γελούσαν. 

Δεν ξέρω αν ομορφαίνεις στο μυαλό ή στην καρδιά μου αλλά είχαν αλλάξει όλα πάνω σου και όλα ήταν ίδια. Και δεν ήθελα τίποτα άλλο και δεν άντεχα κάτι άλλο παρά μόνο εσένα. 

Και εσύ έφυγες γι'άλλη μία φορά με μία απλή καληνύχτα που ξεγλίστρησε από μέσα σου και εγώ έμεινα πίσω να σκέφτομαι πως αν δεν αρκώ εγώ και όσα νιώθω και αν δεν αρκείς εσύ και όσα νιώθεις,δεν έχει νόημα να σε κρατάω μαζί μου.

"σε θυμάμαι πάντα να φεύγεις"

Can't unlove u.

Ξέρω πως δεν θέλεις να γυρίσω τώρα που σου έχουν περάσει όλα τα εφηβικά σου καπρίτσια,τώρα που ζεις μόνος σου και κατασταλαγμένος,τώρα που μετράς τις λέξεις σου πιο πολύ από ποτέ. 

Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σου πω πως θέλω να είσαι ευτυχισμένος αν είναι να είσαι ευτυχισμένος μακριά μου. 

Κάθε μου βράδυ υπόσχομαι πως είναι το τελευταίο που ματώνω για σένα,κάθε μου βράδυ ορκίζομαι πως θα είσαι το τελευταίο πράγμα που θα θυμάμαι το πρωί,πως όλες μου οι στιγμές μαζί σου θα έχουν σβήσει όπως έσβηνε το κύμα κάθε σου λέξη στην άμμο,πως είναι η τελευταία φορά που κοιμάμαι με σένα στο μυαλό μου και η επόμενη μου μέρα πως θα είναι αυτή που δεν θα μου θυμίζει τίποτα το όνομα σου ή το μαύρο των ματιών σου,που το κεφάλι μου θα είναι άδειο από τις λέξεις σου,που η καρδιά μου θα είναι ελεύθερη από κάθε ελπίδα που τρέφω για ένα "εμείς",εσένα και εμένα μαζί. 

Και όμως ξημερώνει με μένα να κοιτάω φωτογραφίες σου και κάθε μία από αυτές να μου φωνάζει πως εσύ είσαι ο ένας,πως εσύ με συμπληρώνεις,πως τις δικές σου παραξενιές θέλω να ανέχομαι και την δική σου γκρίνια να υπομένω και μπλέκονται τα μαλλιά μου με τον καπνό και τον άνεμο και μπλέκεται το πρόσωπο σου με τις αναμνήσεις μου και τα χρώματα της ανατολής. 

Προτού ξεπροβάλλει ο ήλιος ήδη ξέρω πως οι υποσχέσεις μου θα αναβληθούν γι'αύριο γιατί αν δεν μπορώ να είμαι στην ζωή σου θα μείνω απλά να σε παρατηρώ να κινείσαι,να περνάς καλά,να γελάς γιατί δεν έχω ιδέα πως γίνεται αλλά όσο και να με πονάς έρχεται η στιγμή που βρίσκομαι απέναντι σου και όταν δεν το καταλαβαίνεις σε κοιτάω και χαμογελάω κρυφά. 

Μία αρρωστημένη εκδοχή της ευτυχίας να υποθέσω...

I can't live with or without you.

Δίπλα σου επαναστατώ,θυμώνω,μιλάω άσχημα,καπνίζω πολύ,λέω ψέματα. Μακριά σου όμως αρρωσταίνω,τα χέρια μου τρέμουν,το μυαλό μου δεν συγκεντρώνεται,βάζω το όνομά σου σε όλα τα ονόματα και το πρόσωπο σου σε όλα τα πρόσωπα. Όλα αυτά για να καταλάβω πως κοντά σου όλοι οι χρόνοι είναι παρελθοντικοί και όλα τα ρήματα ακολουθούν αυτό τον δρόμο. Αποκτώ τον χειρότερο εαυτό μου σαν με πλησιάζεις,κάθε λέξη σου μου μοιάζει με επίθεση για την οποία στρατολογώ όσες δικές μου λέξεις είναι σκληρές. Φυσάω τον καπνό στην μεριά σου και γελάω με τα χέρια σου. Σε διορθώνω με υποτιμητικό τρόπο και μετά κλείνω την πόρτα πίσω μου παρακαλώντας να ήμουν δική σου. Ψάχνω το τελευταίο τσιγάρο στο πακέτο μου με το μυαλό μου να τρέχει στα δέκα νούμερα του τηλεφώνου σου. Γυρνάω την φωτογραφία σου ανάποδα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει σκέψη μου που να μην ρημάζεις. Και τότε ενώνω τις συλλαβές σ'ένα κενό χαρτί με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζουν τις κουβέντες που σου έχω πει και τις κάλυψα μ'ένα μικρό γέλιο για να μην καταλάβεις ότι δεν ειρωνεύομαι και αυτές που δεν σου έχω πει γιατί με διαλύει η σκέψη πως όσα λόγια και να πεις ακούγονται εξευτελιστικά φθηνά μπροστά στα πράγματα που νιώθεις. Τα μηνύματα μου δεν έχουν παραλήπτη. Και έπειτα σε συναντώ και σου λέω πόσο θα ήθελα να ήσουν κάποιος άλλος. Δεν έχεις ιδέα για το σ'αγαπώ που θα σου έλεγα αν γνώριζες τι σημαίνει. Σου λέω ιστορίες από την ζωή μου τονίζοντας σου πως δεν σε θέλω μέσα, με μόνη μου σκέψη το ότι δεν θα καταλάβεις ποτέ πόσο μπορεί να πονέσει κάποιος μόνο στην θέα των ματιών σου. Υπάρχουν φορές που νιώθω από το βλέμμα σου πως με μισείς όσο θα ήθελα να σε μισώ κι εγώ και έτσι αναίμακτα ξέρω πως δεν θα καταφέρω να βγάλω άλλη μία νύχτα χωρίς εσένα. Αλλά πάλι υπάρχουν κι εκείνες οι φορές που το χαμόγελο σου βάζει φωτιά σε όλες τις υποψίες μου,μία φωτιά που ικετεύω να με κάνει στάχτη,εκείνες που το σώμα σου ακουμπά το δικό μου όχι έτσι τυχαία όπως γίνεται συνήθως αλλά για να οδηγήσει σ'ένα σώμα με την δική μου καρδιά και την δική σου υπόσταση,εκείνες τις φορές που δεν είσαι απλά ένας άγνωστος που του αξίζει το "μην μου μιλάς με αυτό τον τρόπο" παρά μόνο όλα τα όμορφα πράγματα που έχω δει στην ζωή μου μαζί. Και τότε σβήνουν τα φώτα της πόλης αφήνοντας με στο σκοτάδι και στην απουσία σου,στην σιωπή,την ντροπή και την ωμή σου ειλικρίνεια. Σε όλα όσα δεν θα μου πεις ποτέ ακόμη και αν σε βασανίζουν. Πώς να προχωρήσω μου λες αφού δεν ξέρω να αναπνέω μακριά σου; Αφού αρνούμαι να θυμηθώ οτιδήποτε άλλο εκτός από εσένα; Αφού δεν βρίσκω ένα γαμημένο γιατί όταν είμαι κοντά σου να μην μου πεις σε χρειάζομαι;

"- Πές μου μια ιστορία..
- Τι ιστορία θες να ακούσεις;
- Εμμ, μια ιστορία αγάπης.
- Όλες οι ιστοριές αγαπης είναι ίδιες.
Μέρος πρώτο : Είσαι για μένα το πάν
Μέρος δεύτερο: Γίνε για μένα το πάν
Μέρος τρίτο : Πάλι εσύ είσαι;"

all I need

θα σαι αυτός που θα με ξυπνάς κάθε πρωί γιατί δεν θα ακούω το ρολόι μου και που προκειμένου να βεβαιωθείς ότι έχω σηκωθεί από το κρεβάτι δεν θα κλείνεις το τηλέφωνο. ο πρώτος μου ήχος θα είναι αυτός της βραχνής μα γλυκιάς φωνής σου.
και θα σαι η πρώτη αγκαλιά μου τις μέρες που θα βρέχει καθώς θα ανεβαίνεις μέχρι το σπίτι μου για να πάρουμε μαζί το λεωφορείο το έξι.
και θα σαι αυτός που θα χεις το ένα από τα ακουστικά μου στην διαδρομή για να ακούμε μαζί the veils ενώ θα έχω το χέρι μου στο μπουφάν σου με τις ζεστές τσέπες και έπειτα μόλις αλλάζει το "lavinia" για Θανάση Παπακωνσταντίνου θα σαι αυτός που θα με φιλάς γλυκά για τόση ώρα που θα ξεχνάω να κατέβω στην στάση μου και θα μπερδεύομαι.
και θα 'σαι αυτός που θα περπατάς στην βροχή χωρίς ομπρέλα, γιατί έφυγες βιαστικά, με τις μαύρες αρβύλες σου για να με δεις σ' ένα διάλειμμα μου χάνοντας το δικό σου μάθημα.
και θα σαι αυτός που θα γελάς με τους φίλους μου κρατώντας με αγκαλιά στο κυλικείο ενώ θα ρωτάς για τις ζωές τους χωρίς λόγο,απλά επειδή είσαι εσύ.
και θα σαι αυτός που μετά θα προσπαθείς να μου εξηγήσεις εφαρμοσμένα μαθηματικά ΙΙ χωρίς να έχεις ιδέα και εγώ θα κρύβω ένα χαμόγελο για να μην σε δω να απογοητεύεσαι.
και θα σαι αυτός που θα περπατάμε μαζί στον μακρύ πεζόδρομο κοιτώντας άλλους ανθρώπους,μαντεύοντας από που έρχονται και που πηγαίνουν και θα κρατιόμαστε χέρι χέρι,μια συνήθεια που μόνο μαζί σου δεν μου φαίνεται παιδιάστικη ή ανόητη.
και θα σαι αυτός που επειδή με ξέρεις,θα τρέχεις να προλάβεις μια θέση στο λιμάνι εκεί που αισθάνομαι ότι κάθομαι πάνω στην θάλασσα και θα ακουμπώ τα πόδια μου πάνω στα δικά σου ενώ εσύ μου ζητάς να κοιτάξω όλες τις αποχρώσεις του ουρανού καθώς δύει ο ήλιος.
και θα σαι αυτός που θα συζητάμε, μέχρι να αρχίσω να κρυώνω και να ζητάω να γυρίσουμε, για τις ζωές μας,για τα ρίσκα μας,για το καλοκαίρι που περιμένουμε.
και θα σαι αυτός που θα μου κάνεις έρωτα χωρίς να νοιάζεσαι αν βράδιασε ή όχι,αν μας τελειώνει ο χρόνος,αν στενεύει ο χώρος,αν πρέπει κάποιος να φύγει,χωρίς να νοιάζεσαι για την λογική μου ή τις υποχρεώσεις σου,χωρίς να νοιάζεσαι για το αν με ερωτεύεσαι πιο πολύ,με μοναδική σου έννοια να μην πάψεις να κοιτάς μέσα στα μάτια μου.
και θα σαι αυτός που θα κοιμάσαι πρώτος και εγώ θα μένω να σε κοιτάω,καθισμένη στο παράθυρο με ένα τσιγάρο που έχω κλέψει από τα δικά σου,μέχρι να νυστάξω.
και θα σαι αυτός που μόλις ξαπλώνω να κοιμηθώ δίπλα σου ενστικτωδώς θα αλλάζεις πλευρό για να με αφήνεις να κοιμηθώ στην θέρμη της αγκαλιάς σου και εμένα τότε η καρδιά μου θα χτυπά με απίστευτο ρυθμό και μέχρι να με πάρει ο ύπνος θα σκέφτομαι πως είσαι αυτός για τον οποίο περιμένω να ξημερώσει μια νέα μέρα..

Αυτός είσαι...