και μην φορεσεις τα καλα σου
και μη μου σβησεις το φως
και μη μου μιλησεις εδω και εκει γιατι πια οι λεξεις σου πιο πολυ σε θαβουν μεσα μου, παρα σε ξυπνουν
και μην ξεχασεις να φυγεις, αυτο ειναι το πιο σημαντικο.
να φευγεις γιατι οσο εμεινες δεν ξερω, σαν κατι να χαλασε και να μην το θυμαμαι.
εσυ ομως να φευγεις γιατι καλυτερα να βλεπω την πλατη παρα τα ματια σου,
γιατι τα ματια σου ποτε δεν φανηκαν αληθινα, ενω αυτη σου η πλατη ηταν εκει πραγματικα.
αλλα οχι να με αποχαιρετας, γιατι οπως σου πα "μισω την σιωπη. μα περισσοτερο και απο αυτη μισω τις στιγμες που την γεμιζεις με τα περισσεια σου λογια."
ετσι οπως φευγεις μη με μισεις γιατι δεν φταιω που εκλαψες,
μονο που εκλαψα εγω φταιω.
και μη τολμησεις να πεις χωρισαμε να πεις την χωρισα για να δειχνεις πιο εσυ, μηπως και σε καταλαβω λιγο περισσοτερο.
και να μην θες να μ'αγγιξεις γιατι δεν βλεπω πια τα χερια σου εκει οπου τα ηξερα, δεν θελω πια να σκεφτεσαι πως μ'αγγιζεις και να μην θες ουτε και εσυ.
και μη φοβηθεις που εισαι μονος
και που δεν ειμαι εδω,
και που τους προδωσες ολους,
και που σε αφησαν ολοι,
και που σε ξεχασαν ολοι
γιατι φοβο νιωθουν μονο οσοι δεν ειναι ανοητοι.
να προσεχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου