Δεν περίμενα ποτέ πως κάποια στιγμή θα σου χάριζα ΚΑΙ τις λέξεις μου.

-Καληνύχτα.

-Καληνύχτα.

Όταν τα φώτα σβήνουν,  να ξέρεις.. πάντα φοβάμαι γιατί είμαι μακριά σου.

Το σκοτάδι είναι περίεργο, είναι μεθυστικό, είναι απλανές. 

Κάποιες φορές ανάμεσα στις σκιές (και με αυτές)  αρχίζει να σχηματίζεται το πρόσωπό σου. 

Κάποιες άλλες μένω ξένη σε όσα γνωρίζω, ανοικεία στα οικεία μου, μην με ρωτήσεις πώς γίνεται, πάντως είναι βασανιστικό. Nα είσαι η πλάνη ανάμεσα στις αλήθειες (ή και το αντίθετο). 

Υποθέτω πως όλα γύρω μου είναι ένα σύνηθες όνειρο που σε λίγο θα σβήσει. Όμως δεν είναι. Και εκεί τρελαίνομαι. 

Το χειρότερο με το σκοτάδι, είναι ότι ακόμη και αν προσπαθήσεις να το ανακατέψεις, να το διαλύσεις, να το διαμορφώσεις, πάλι σκοτάδι μένει. Αρπάζω λίγο στην χούφτα μου, μα είναι ίδιο με αυτό γύρω μου. Είμαι εδώ και όμως παντού.(με αυτή την λογική). 

Μπορεί να σε τρελάνει αυτό το παιχνίδι με το τίποτα.

Εσύ: Μα πως βρέθηκες εκεί;

Εγώ: Τι;;; Χαχαχα. Δεν το θυμάσαι; Εσύ με έφερες εδώ για να μπορέσεις να φύγεις..

Μάλλον το σκοτάδι επηρεάζει και την μνήμη, ρουφά τις σκέψεις, αναλώνει τις αναμνήσεις, μαλακίες, απλά δεν σε ένοιαξε να με αφήσεις εδώ, στην μέση του πουθενά και του παντού.

Άκους εκεί ναυτικός. 

Φτου σου. 

Εσύ ποτέ δεν είχες μεγάλα όνειρα, εγώ δεν σ αγάπησα για τα όνειρα σου (εγωίστρια). Εσύ που αγάπησα εκείνο το βράδυ ποτέ δεν θα έφευγες, ποτέ δεν θα με πέταγες στο μαύρο, στον πυθμένα του σκοταδιού, ΠΟΤΕ.

Τελικά έτσι θα μείνουμε, ας το πάρω απόφαση.

Δύσκολη, δύσβατη, απέραντη είναι η θάλασσα. 

Έτσι και η καρδιά σου (ας μην κοροιδευόμαστε). 

Δεν το ρισκάρω να πάψω να σε νοιάζομαι. 

Αν εκεί στην πλώρη ή στην πρύμνη του όποιου καραβιού που θα σε κουβαλά, συναντήσεις ποτέ κάποιο περιστέρι να σε κοιτά λατρευτικά, να σε φυλά υπομονετικά, μην το χτυπήσεις, έτσι αποφάσισα να σε προσέχω.. 

Καλή σου τύχη μάτια μου…

Υ.Γ ΝΟ1:  Και ας έχεις τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει. Και ας μην είναι γαλάζια ή πράσινα. Αφού είναι δικά σου!

Υ.Γ ΝΟ2  Αν κάπου ή κάποιος ή κάτι, επαναστατικό και αλλοπαρμένο σου θυμίσει εμένα, απλά προσπέρασε το. 

Πλήρωσες τον πόνο μου με την ευτυχία σου και αυτό μου αρκεί.

Εξάλλου, Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να ‘χει καρδιά. Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται να παραμερίζει την καρδιά του. 

Έτσι και εγώ.  

Σε κάθε λιμάνι να με σκέφτεσαι και όταν στεριώσεις, άφησέ με θολή φιγούρα στο κάποτε παρελθόν σου. 

Υ.Γ ΝΟ3 Ζηλεύω την θάλασσα που θα έχει την αφοσίωση και την αγκαλιά σου...