made in hell

Mου χαμογελά το φεγγάρι όταν σε σκέφτομαι.
Προχθές γέννησα το παιδί σου.
Φορούσε ένα συνειρμό ψέματα, έλεγε μυστικά, έκρυβε δόλους στις τσέπες του.
Ήταν δύσκολο να γεννηθεί, μου έλεγαν.
Είναι εσύ.
Πάει καιρός που συνήθισα να'μαι νεκρή.
Έπινες μία haig όταν στο έφερα.
Με κάρφωσαν τα δυο σου μάτια δυνατά που τα χέρια μου έτρεμαν.
Είχες ντυθεί Joker και εγώ εσύ.
Γέλασες δυνατά, περίεργα.
Μου έδωσες ένα σημαδεμένο χαρτονόμισμα για να φύγω και εγώ σήκωνα το παιδί μας σαν σε αγκαλιά μήπως και του μιλήσεις.
Δεν ήμασταν εραστες.
Το παιδί άρχισε να κλαίει, δεν άντεχες τα κλάμματα, προσπάθησες να καλύψεις την φωνή του με τις άρρωστες κραυγές σου αλλά μάταια..
Δεν μιλούσες, ποτέ δεν μου μιλούσες. Μόνο υπότιτλους έβαζα στις σιωπές σου και προσπαθούσα να μην σε μισώ.
Δανείστηκες ένα πιστόλι, σημάδεψες το παιδί μας που συνέχιζε να κλαίει.
Το έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Δεν γινόταν.
Σημάδεψες εμένα με ευκολία. Δεν έκλεισα τα μάτια μου.
Δεν φοβάμαι τον θάνατο σου είπα, φοβάμαι μόνο τον λόγο που δεν μπορείς να αγαπήσεις.
Ζαλιζόσουν, άρπαξες λίγη σκόνη και με κοίταξες ξανά.
Τώρα μπορούσες.

1,2,3 ο παράδεισος είναι περίεργος.
Θυμάσαι την τελευταία σου εικόνα στην γη.
Εγώ έβλεπα εσένα. Σημάδεψες, πυροβόλησες. τέλος.

Μα ήμουν μόνη.
Το παιδί δεν είχε πεθάνει.
Το παιδί ήταν ο θάνατος.
Από τότε το κράτησες.
Ενα βράδυ που κοιμόταν δίπλα σου,έγινε ένα με το κορμί σου.

Τότε σε είδα για πρώτη φορά.